Her yaprağı,düşerken tutuldu
henüz dalından,tazecik.
Her harfi bir buğday tanesi kadar sarı
onca keşmekeş içinde yüzünü anlatan
emekçi defterimin.
şehrimde yorgun yüzün,
okkalı bir sevdayı çağırıyor hüzün..
Yanında isyankar;
sığınıyor yalnızlığına tenimin.
Kehribar renine boyanmış şiirlerinde,
bir başak tanesi kadar uzuyor boyum;
sesimse bir oktav daha inceliyor;
bilesin diye yanında olduğumu
gecenin hamağında okuduğun şiirlerinin.

Hakkımda

Fotoğrafım
"O'na ulaşmak istedim mi ilkin kendi adamlarımın silahlarına takılıp daha öteye gidemiyordum" Franz KAFKA

1 Şubat 2010 Pazartesi

kapkara

Kara günlüğüne
bunu da ekle,
kalemin geri geri gitmesin.
Bir gün olacaktı nasılsa;
tarihi belirsiz,
beklenendi sadece.

Kara günlüğüne
ak satırlarla yaz gidişimi
ayak seslerimi duyduğunda
bu kapının ardından
ve hoşçakal bile diyemeden
yalnızlığına.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder