“Seninle her konuştuğum an, bana “ilham” olarak geri dönüyor” demiştin o sabah..Az sonra ayrılıp;sen doğuya,ben batıya doğru yola çıkacaktık..Tam ayrı yönlere..Zaten apayrı yönlerden gelmiştik bu noktaya..Uzun süredir orada duruyordun;farkındaydım,farkındaydın..Aramızdaki farkı da biliyorduk..Yanıtını ancak çok uzun cümlelerle verebileceğim sorular soruyordun bana..Anlatmaya başlarsam ,uzun bir yolculuğa çıkmamız gerekecekti seninle.O yüzden durdum.Tam ayrıldığımız noktada.Artık hayatlarımızın farklı yönlere doğru gittiğini anlamıştık ikimiz de .Biliyorduk;bir daha birbirimizin yoluna çıkmayacaktık..Ama sen bana,ben sana ilham vermeye devam edecektik..Bir Haziran sabahında,yaza yüz tutmuş metinler yazdıracaktın sen bana , doğudan batıya..
Seviyordum cümlelerini,bana yakınlar,benden bahsediyorlardı sanki..Durup düşünüyordum çoğu kez;”benim için mi yazdı acaba?” diye..Sanmam..Kırılmış bu dalın artık rüzgarı bile affetmeye tahammülü yok çünkü..
Sanırım tüm bunları ikimiz de hakettik.Artık bununla yaşayacağız;sen doğuda ben batıda..Sen doğunun yasemen kokulu odalarında sevişeceksin kimonosundan sıyrılmış çekik gözlünle;ben sirtakisinde terleyen esmerimle;kanomda kürek çekerken..Yeterince uzaklaşınca birbirimizden;belki o zaman..Uzaklara efil efil esmenin tadını çıkaracağız..
“İyi ki o noktada durmuşuz” diye bir oh çekeceğiz içimizden..İstediğimiz sadece bir çay içimlik mola idi hayattan..Tam noktasında,şekersiz,demli bir çay..
Sonrası iyilik,güzellik işte..