Tüm düzensizliğim ile odanın ortasında öylece kalmıştım.Kendimi bu kadar kötü hissettirecek ne söylemiş olabilirdin ki bana..!Dönüp bir kez daha düşünmek istemiyordum dediklerini;duymak,neyin ne anlama geldiğini,eksisini,artısını bilmek istemiyordum.Tek yapmak istediğim,seninle bir kadeh şarabı paylaşıp;müziğimi kulağına fısıldamaktı.Sen kulağını tıkadın belki ben farketmedim..Ben cümbüşün renklerini biraz abarttım belki;senin gözünü kamaştırdı.Ne olduğunu sanırım ikimiz de bilemeyeceğiz;o anın büyüsünün nasıl bozulduğunu.Bir "an" idi ve arkamı dönüp gitmek istedim karşından.Tercihlerini bir kez daha gözden geçirmeni temenni ederek,müziğimin sesini bir kademe daha azaltarak..
Sarabımın renginin bile farkında olmayarak.Ağırdı sözlerin;kantarın ibresini kontrol edemez duruma gelmiştik;gitme vaktiydi benim için..
Sonra ışığı kapattım.Düz beyaz kağıdın üzerine almaya çalıştıysam da az önce üflediğim küller çoktan uçuşup gitmişlerdi havada.Şarabın ekşi tadını,sarfettiğin sözlerin arasına koyup dilimi damağıma yapıştırdım.Küçükken bu yaptığım hareket için azar işitirdim hep.Artık azarların ardından yapmaya başladığım dilimin kıvraklığı oldu bu hareket.Damağıma yapışık;şaraplı,söyleyemediklerimden şişmiş bir dil..Karanlıkta öylece oturuyorum şimdi.Düşünmüyorum.Ne sana "kal sağlıcakla" dediğim anı,ne verdiğin notları mülakatımda..Ne de sana dair yazacağım tüm yazıları..
Karanlık ve ben varız şimdi.Birbirimizi görmeden oturuyoruz öylece.Gözlerimi kapatmam bile gereksiz,karşında durmam,ağlamam,gülmem..
Belirsiz bir yarına başlayacağım yeniden;sanki sen hiç olmamışsın gibi;sanki beni iyileştirmemişsin gibi..
Bir müzik gibi,notalarına parçalanıp okunmalı şiir de ..dinlenmeli.
"görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle,
Sana değiniyorum,sana ısınıyorum,bu o değil,
Bak nasıl,beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce.." // E.Cansever-Yerçekimli Karanfil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder