sis

Sis,tüm ayıplarımızı örtecekti buluşmak için seçtiğimiz günün sonunda.Islandıkça neminden;soyunacaktık.Utanacak bir şeyimiz olmayacaktı;çırılçıplak kalana dek konuşacaktık nasıl olsa.Eteğimizi sıyırıp;mahrem anlarımızın sakıncası ile içimizi dökecektik .On beş yılın özlemiyle,on beş yılın dolmuşluğu ve hapsolduğumuz suskunluğumuz ile..Nasıl olsa sis, paravan olacaktı yüzlerimiz arasında birbirimizi tanıyamayacağımız bir buluşma öncesi..
Buluştuğumuz nokta,bir basamak olacaktı sen ve ben için.Henüz “biz” i oluşturamadığımız ağırlığın hissi ile bir buluşma olacaktı bu..Eğer sen gelseydin;ben gitmeseydim..Geyikler çoğalmasaydı,aslan kükreyip,balık ağaca çıkmasaydı ..dı..dı.dıı
Buluşma olacaktı adı;kör bir noktada durduğumuz ve birbirimizi göremediğimiz o “an” ın adı..
Sisin bahanesi de iklimin kırgınlığıydı belki paravan olmaktan kaçarken sessizliğimize..

Sonbahar//ankara