Geçip giden kadını göremedim.Geçip gitmiş.Elinde ne taşıdığını bilemiyorum o yüzden.Yaşlı mı genç mi,sarışın,uzun?Hatta kadın mı onu bile bilmiyorum..Gözlerim kapalıydı çünkü o an.Yüzümü,sıcağa doğru çevirmiş,bambaşka bir enerjide ve ısıda hissediyordum kendimi.Havanın soğukluğu,ıslaklığı ya da kalabalıklığı umurumda değildi..
Uzak şimdi.Orjinimden o kadar uzaktayım ki..Gözümü açıp bir kelime bile edemiyorum ;ağzım zaten kapalı,gözlerimle konuşmak neye yarayacak.Asabiyetin ,asaletini fırlatıp attı çoktan.Baksan da göremezsin artık gözlerimdeki kırmızıyı..
Kapattım bu yüzden gözlerimi;yüzümü günebakan gibi çevirdim güneşe.Sıcacık geldi,iyi geldi.Sesleri susturdu,uğultu halindeki yalnızlığımı sadeleştirdi.Sorduğun her soru yanıtsız kalacak bir süre bu yüzden;dondurdum o anı.Ne kadın,ne erkek,ne yol..Karşımda gerili asılmış afişler bile yoklar belki de.Çünkü gözlerim kapalı;çünkü bakmak istemiyorum olduğun yöne,görmüyorum seni de.
“günebakan telaşıyla
yönümü arıyorum döne döne
yanlış coğrafyadayım belki de
ben neredeyim,güneş nerede..”
Kış // İzmir
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder