Her yaprağı,düşerken tutuldu
henüz dalından,tazecik.
Her harfi bir buğday tanesi kadar sarı
onca keşmekeş içinde yüzünü anlatan
emekçi defterimin.
şehrimde yorgun yüzün,
okkalı bir sevdayı çağırıyor hüzün..
Yanında isyankar;
sığınıyor yalnızlığına tenimin.
Kehribar renine boyanmış şiirlerinde,
bir başak tanesi kadar uzuyor boyum;
sesimse bir oktav daha inceliyor;
bilesin diye yanında olduğumu
gecenin hamağında okuduğun şiirlerinin.

Hakkımda

Fotoğrafım
"O'na ulaşmak istedim mi ilkin kendi adamlarımın silahlarına takılıp daha öteye gidemiyordum" Franz KAFKA

27 Ocak 2010 Çarşamba

satır arası

Zamanın yarıklarından sızıp

“an”larımı yakaladın benimle

sımsıcaktı gelişin,

usulcaydı.

Eğlendiğim ve paylaştığım tüm

vakitlerim içindi

müteşekkir duruşum;karşında

ve yalnızlığım artık,senindi..

Bitmeyecek bir şiire başladım seninle

dinmeyecek bir yağmura kapattım şemsiyemi.

Çocuk sevinçlerimle

verilmiş bir armağandın bana.

Şimdi;

o asık suratında bir gamze kadar derin

mutluluğunu görmem için

gülümse bana.

Bil ki bugün,

tüm olumlu satırların arasından

seçilenler ile yazılmış

bu şiir sanadır,

yalnızca sana..


Sonbahar//İzmir


3 yorum:

  1. bitmeyecek bir şiir.. dinmeyen bir yağmur.. ve tek bir sebep, sen.. yüreğine sağlık jeliza rose..

    YanıtlaSil
  2. "sen" üzerine neler yazabileceğinin farkında olsa insan..Hiç başka sebep aramaz yazmak için.

    Aşk ı mı kullanıyorsun,Zehir i mi?..Ben sana Aşk demeyi tercih ettim ;)
    Teşekkür ederim Aşk ;)

    YanıtlaSil
  3. başka sebebe de gerek yok ki zaten :) ne dersen de yeter ki duyayım ben.. sevgiler..

    YanıtlaSil